Τώρα θα μου πείτε, μετά από όλα αυτά την αγαπώ; Όχι μόνο την αγαπώ αλλά τη λατρεύω. Υπάρχει περίπτωση να αφήσουμε να μας βασανίζει κάποιος που δεν αγαπάμε; 4 σχεδόν χρόνια που είναι μαζί μας τα βασανιστήρια συνεχίζονται. Αξίζουν όμως και με το παραπάνω, μόνο και μόνο για να την βλέπω να κοιμάται γλυκά και να μου χαμογελάει χαζά.
Αν τα πιο κάτω δεν είναι απόδειξη ότι αυτό το τερατάκι το αγαπώ, τότε τίποτα δεν είναι:
1. Όταν κάνει μπάνιο, πάντα τινάζει το τρίχωμα της λίγο πριν προλάβω να της βάλω την πετσέτα, βρέχοντας τα πάντα στον χώρο.
2. Παρόλο που τρώει και παρατρώει θέλει πάντα την τελευταία μπουκιά φαγητού που μου απομένει στο πιάτο, κοιτώντας με επίμονα στα μάτια.
3. Παίρνει πάντα το μεγαλύτερο μέρος του κρεβατιού και μάλιστα όταν τη σπρώχνω για να πάει πιο πέρα με κοιτάζει αδιάφορα και κοιμάται ξανά.
4. Όταν πίνει νερό χώνει σχεδόν όλη τη μουσούδα της μέσα στο μπολ, κάποτε και τα πόδια της και αμέσως μετά αρχίζει τις βόλτες στο σπίτι.
5. Μέσα σε 4 χρόνια έχω αλλάξει δεκάδες ζευγάρια παντόφλες, δεκάδες κολάν στα οποία έβγαλε τρύπες, παπούτσια και φανέλες που έσκισε.
6. Μία φορά μου έφαγε το μαγνητοφώνακι, το οποίο ξέχασα κατά λάθος στον καναπέ, επιστρέφοντας από συνέντευξη με τον Δήμαρχο (έκλαψα).
7. Έχει φάει σχεδόν όλα μου τα συλλεκτικά CD, μεταξύ και των οποίων κασετίνες συλλεκτικές που σήμερα δεν βρίσκεις πουθενά (κλαίω ακόμη).
8. Όταν πάει για grooming τα ωραία αρώματα που της βάζουν δεν της αρέσουν και μόλις βρει σκατά ή λάσπη στο δρόμο τρέχει να τριφτεί πάνω τους....
9. Το πρωί μόλις αντιληφθεί ότι έχει ανοίξει το βλέφαρό μου, μιας και με παρακολουθεί καρτερικά, αμέσως αρχίζει να με ενοχλεί και να με γλείφει για να σηκωθώ. Ακόμη κι από τις 7...
10. Ζηλεύει όποιον με πλησιάζει, τετράποδο ή δίποδο και άμα αντιληφθεί αγαπούλες αμέσως πετάγεται στη μέση, χαλώντας την όλη ερωτική ατμόσφαιρα...
11. Γεμίζει το σπίτι τρίχες και είμαι συνεχώς με μία ηλεκτρική σκούπα στο χέρι.
Θα μπορούσα να πω κι αλλά κι όμως την ώρα που τα έγραφα δεν σταμάτησα λεπτό να την σκέφτομαι και να γελώ. Δεν μπορώ να φανταστώ πώς θα είναι η ζωή μου χωρίς να την γεμίζει το μαύρο μου, μεγάλο τερατάκι. Κι όταν πρέπει να την αποχωρίζομαι για να μένει στους παππούδες, μου λείπει περισσότερο από ό,τι μου έχει λείψει ποτέ άνθρωπός (εντάξει, εκτός ίσως από έναν...).
Τελικά το τετράποδο μαρτύριο είναι το πιο γλυκό απ' όλα...
Δημοσίευση σχολίου